προσωπούττα

ἡ, Α

(συνηρ. τ. τού προσωπόεσσα) αγγείο με πρόσωπο («προσωποῡττα

Πολέμων ἀγγεῑον χαλκοῡν, ἔχον ἐπὶ τοῖς χείλεσι πρόσωπα, ἐν ᾧ τὰ ιερὰ ἔπεμπον», Ησύχ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρόσωπον + -οῦττα (πρβλ. μελιτ-οῦττα), βλ. λ. -όεις].